Νομίζω ότι είναι λίγο άδικο να αυτομαστιγονόμαστε. Φαίνεται ότι έχουμε και μία παράδοση σε αυτό και καλούς εκπροσώπους που μας το θυμίζουν (βλέπε "μαζί τα φάγαμε"). Πως γίνεται αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα που όλοι κράζουν να παράγει επιστήμονες και επαγγελματίες που τα καταφέρνουν μια χαρά. Δε θα πω διαπρέπουν γιατί είναι υπερβολικό και δεν είναι καθόλου το σημείο που θέλω να θίξω. Τελευταίες μέρες υπάρχει μία χιονοστιβάδα από μάλλον πικρά σχόλια για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από Έλληνες και αν κατάλαβα καλά προκλήθηκε από έρευνα του εκδοτικού οίκου Pearson. Αν αυτό δεν είναι παπαγαλία τότε τι είναι; Σε αυτό θα συμφωνήσω. Είναι τελικά κάποιοι από μας παπαγάλοι. Η Ελλάδα δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχει τα πρότυπα σε δομές και υποδομές που έχουν άλλες χώρες. Δεν μπορεί κάποιος να αξιολογεί κάποιον χωρίς να αναφέρεται στις ιδιαιτερότητές του. Καλά είναι τα πρότυπα αλλά ο τρόπος που επιμένουν κάποιοι σε αυτά μου θυμίζει λίγο τον ορισμό της φιλοσοφίας του Arthur Koestler. Με ανάλογο σκεπτικό θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα πρότυπα είναι η συστηματική κακοποίηση μίας κλίμακας που έχει αναπτυχθεί για τον ίδιο αυτόν σκοπό. Ένα Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το επίπεδο φτώχειας στην Ελλάδα. Με τα πρότυπα αξιολόγησης φαινόμαστε οι τελευταίοι τον Μοϊκανών αλλά αν οι Γερμανοί ή Άγγλοι δεν είχαν το πολύ μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης των Ελλήνων και περνούσαν οικονομική κρίση όπως εμείς θα αρπάζανε μαχαίρια και όπλα. Με το ανάλογο σκεπτικό δεν μπορεί μία έρευνα όπως αυτή του εν λόγου ιδρύματος να είναι ενδεικτική της ποιότητας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Και θα πω κάτι που το ξεχνάμε ή δε θέλουμε να ξέρουμε ίσως. Τα ιδιαίτερα μαθήματα και τα φροντιστήρια είναι κομμάτι της ελληνικής εκπαίδευσης είτε το θέλουμε είτε όχι. Το άρθρο αναφέρεται προφανώς στη εκπαίδευση χωρίς να διαχωρίζει τη δημόσια από την ιδιωτική ή ιδιαιτερότητες στις δομές όπως είναι τα φροντιστήρια. Αλλά σε μία χώρα που με τόση μεγάλη συμμετοχή της ιδιωτικής εκπαίδευσης θα ήταν ελλιπές να μην λάβει κάποιος υπόψη αυτό το γεγονός και τις ιδιαίτερες δομές. Ένα άλλο σημείο που δεν μπορούμε να συγκριθούμε με άλλους και κυρίως τα τελευταία 10 χρόνια είναι ο αριθμός των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αν είχε η Νότια Κορέα ή η Ιαπωνία την εισροή μεταναστών όπως την έζησε η Ελλάδα να δω τι ποσοστά αποφοίτων θα είχε. Δε θα κρίνω το μεταναστευτικό, είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση, αλλά η χώρα δεν είχε τους πόρους ούτε τα μέσα να αντιμετωπίσει μία τέτοια εξέλιξη. Το αναφέρω μόνο ως ένα ακραίο γεγονός που δεν υπάρχει ανάλογο στην Ευρώπη πόσο μάλλον στην Ιαπωνία ή την Κορέα. Σε κάθε περίπτωση όποιος θέλει να κράζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ας διαβάσει λεπτομερώς την έρευνα της Pearson. Αν έχει κριτική σκέψη θα καταλάβει ότι κάθε τέτοια έρευνα είναι μεροληπτική από τη φύση της. Μεροληπτική με την επιστημονική της έννοια βλέπε bias. Για αναδείξει το μέγιστο σκορ στη βαθμολογία λαμβάνει υπόψη συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και δεδομένα που θεωρεί η ίδια σημαντικά. Αυτό μπορεί να διαφέρει από έρευνα σε έρευνα. Η επεξεργασία δε των δεδομένων είναι άλλης Κυριακής Ευαγγέλιο… Για κάποιες χώρες και ορισμένες κατηγορίες δεδομένων δεν υπάρχουν δεδομένα. Τέλος είναι λίγο άδικο για την Ελβετία να είναι στην 20η θέση και η Νότια Κορέα στην πρώτη. Αλλά ας ξαναθυμίσω ότι σε μία τέτοια έρευνα δεν υπάρχει άδικο ή δίκαιο. Είναι θέμα στάθμευσης παραγόντων που η κάθε έρευνα θεωρεί σημαντικούς. Για το τι είναι σημαντικό έχουν γραφτεί τόμοι ολόκληροι, ενώ έχουν υπάρξει διαφωνίες μεταξύ των ειδικών.
Νομίζω ότι είναι λίγο άδικο να αυτομαστιγονόμαστε. Φαίνεται ότι έχουμε και μία παράδοση σε αυτό και καλούς εκπροσώπους που μας το θυμίζουν (βλέπε "μαζί τα φάγαμε"). Πως γίνεται αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα που όλοι κράζουν να παράγει επιστήμονες και επαγγελματίες που τα καταφέρνουν μια χαρά. Δε θα πω διαπρέπουν γιατί είναι υπερβολικό και δεν είναι καθόλου το σημείο που θέλω να θίξω. Τελευταίες μέρες υπάρχει μία χιονοστιβάδα από μάλλον πικρά σχόλια για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από Έλληνες και αν κατάλαβα καλά προκλήθηκε από έρευνα του εκδοτικού οίκου Pearson. Αν αυτό δεν είναι παπαγαλία τότε τι είναι; Σε αυτό θα συμφωνήσω. Είναι τελικά κάποιοι από μας παπαγάλοι. Η Ελλάδα δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχει τα πρότυπα σε δομές και υποδομές που έχουν άλλες χώρες. Δεν μπορεί κάποιος να αξιολογεί κάποιον χωρίς να αναφέρεται στις ιδιαιτερότητές του. Καλά είναι τα πρότυπα αλλά ο τρόπος που επιμένουν κάποιοι σε αυτά μου θυμίζει λίγο τον ορισμό της φιλοσοφίας του Arthur Koestler. Με ανάλογο σκεπτικό θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα πρότυπα είναι η συστηματική κακοποίηση μίας κλίμακας που έχει αναπτυχθεί για τον ίδιο αυτόν σκοπό. Ένα Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το επίπεδο φτώχειας στην Ελλάδα. Με τα πρότυπα αξιολόγησης φαινόμαστε οι τελευταίοι τον Μοϊκανών αλλά αν οι Γερμανοί ή Άγγλοι δεν είχαν το πολύ μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης των Ελλήνων και περνούσαν οικονομική κρίση όπως εμείς θα αρπάζανε μαχαίρια και όπλα. Με το ανάλογο σκεπτικό δεν μπορεί μία έρευνα όπως αυτή του εν λόγου ιδρύματος να είναι ενδεικτική της ποιότητας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Και θα πω κάτι που το ξεχνάμε ή δε θέλουμε να ξέρουμε ίσως. Τα ιδιαίτερα μαθήματα και τα φροντιστήρια είναι κομμάτι της ελληνικής εκπαίδευσης είτε το θέλουμε είτε όχι. Το άρθρο αναφέρεται προφανώς στη εκπαίδευση χωρίς να διαχωρίζει τη δημόσια από την ιδιωτική ή ιδιαιτερότητες στις δομές όπως είναι τα φροντιστήρια. Αλλά σε μία χώρα που με τόση μεγάλη συμμετοχή της ιδιωτικής εκπαίδευσης θα ήταν ελλιπές να μην λάβει κάποιος υπόψη αυτό το γεγονός και τις ιδιαίτερες δομές. Ένα άλλο σημείο που δεν μπορούμε να συγκριθούμε με άλλους και κυρίως τα τελευταία 10 χρόνια είναι ο αριθμός των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αν είχε η Νότια Κορέα ή η Ιαπωνία την εισροή μεταναστών όπως την έζησε η Ελλάδα να δω τι ποσοστά αποφοίτων θα είχε. Δε θα κρίνω το μεταναστευτικό, είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση, αλλά η χώρα δεν είχε τους πόρους ούτε τα μέσα να αντιμετωπίσει μία τέτοια εξέλιξη. Το αναφέρω μόνο ως ένα ακραίο γεγονός που δεν υπάρχει ανάλογο στην Ευρώπη πόσο μάλλον στην Ιαπωνία ή την Κορέα. Σε κάθε περίπτωση όποιος θέλει να κράζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ας διαβάσει λεπτομερώς την έρευνα της Pearson. Αν έχει κριτική σκέψη θα καταλάβει ότι κάθε τέτοια έρευνα είναι μεροληπτική από τη φύση της. Μεροληπτική με την επιστημονική της έννοια βλέπε bias. Για αναδείξει το μέγιστο σκορ στη βαθμολογία λαμβάνει υπόψη συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και δεδομένα που θεωρεί η ίδια σημαντικά. Αυτό μπορεί να διαφέρει από έρευνα σε έρευνα. Η επεξεργασία δε των δεδομένων είναι άλλης Κυριακής Ευαγγέλιο… Για κάποιες χώρες και ορισμένες κατηγορίες δεδομένων δεν υπάρχουν δεδομένα. Τέλος είναι λίγο άδικο για την Ελβετία να είναι στην 20η θέση και η Νότια Κορέα στην πρώτη. Αλλά ας ξαναθυμίσω ότι σε μία τέτοια έρευνα δεν υπάρχει άδικο ή δίκαιο. Είναι θέμα στάθμευσης παραγόντων που η κάθε έρευνα θεωρεί σημαντικούς. Για το τι είναι σημαντικό έχουν γραφτεί τόμοι ολόκληροι, ενώ έχουν υπάρξει διαφωνίες μεταξύ των ειδικών.
ΑπάντησηΔιαγραφή