Σάββατο 31 Μαΐου 2014
Χρωματοσκόπιο.
Ποιος από μας μικρός δεν έχει φτιάξει ιστορίες
και φανταστικά σενάρια βάζοντας τα Playmobil ν’ αναπαραστήσουν όσα
δημιουργούσε η φαντασία μας;
Το Χρωματοσκόπιο και το Handmade Festival Thessaloniki έχει την τιμή και τη χαρά να φιλοξενήσει στην έκθεσή του μία από τις πιο πρωτότυπες ιδέες πολιτικοκοινωνικής σάτιρας του διαδικτύου.
Ο κος Νίκος Παπαδόπουλος aka Plasticobilism κατεβάζει τις εικόνες με τα Playmobil από τα πολυσύχναστα blog του και τις ανεβάζει μαζί μας στους τοίχους του La Doze, συμπληρώνοντας έτσι το πάζλ της διαφορετικότητας και της ιδιαίτερης άποψης του Handmade Festival.
Στα χέρια του Plasticobilism τα Playmobil πέρασαν από σαράντα κύματα, αντιμετωπίζοντας την παράνοια των ημερών, έναν πόλεμο λογοκρισίας και μια απόπειρα «δολοφονίας» από την ίδια τους την εταιρεία.
Κέρδισαν όμως ότι πιο πολύτιμο υπάρχει για το δημιουργό τους: τους ανθρώπους!
Όπως λέει ο κος Παπαδόπουλος πρόκειται για μία αυθημερόν ιδέα, που γράφει όμως τη δική της ιστορία με μέσο υλοποίησης μόνο το κινητό του τηλέφωνο!
«Ευτυχής πατέρας, δυστυχής Έλληνας. Δεν βλέπω καμιά θυσία μου να πιάνει τόπο, εκτός ίσως απ’ αυτές που έκανα για να αγοράσω playmobil στον γιο μου. Με σήκωσαν απ' τον καναπέ και δεν εννοώ μόνο για να παίξω μαζί του...»
Νίκο είμαστε μαζί σου!
Αυτόν τον Ιούνη (από 12 εως 14) στο La Doze και στο Handmade Festival!
Το Χρωματοσκόπιο και το Handmade Festival Thessaloniki έχει την τιμή και τη χαρά να φιλοξενήσει στην έκθεσή του μία από τις πιο πρωτότυπες ιδέες πολιτικοκοινωνικής σάτιρας του διαδικτύου.
Ο κος Νίκος Παπαδόπουλος aka Plasticobilism κατεβάζει τις εικόνες με τα Playmobil από τα πολυσύχναστα blog του και τις ανεβάζει μαζί μας στους τοίχους του La Doze, συμπληρώνοντας έτσι το πάζλ της διαφορετικότητας και της ιδιαίτερης άποψης του Handmade Festival.
Στα χέρια του Plasticobilism τα Playmobil πέρασαν από σαράντα κύματα, αντιμετωπίζοντας την παράνοια των ημερών, έναν πόλεμο λογοκρισίας και μια απόπειρα «δολοφονίας» από την ίδια τους την εταιρεία.
Κέρδισαν όμως ότι πιο πολύτιμο υπάρχει για το δημιουργό τους: τους ανθρώπους!
Όπως λέει ο κος Παπαδόπουλος πρόκειται για μία αυθημερόν ιδέα, που γράφει όμως τη δική της ιστορία με μέσο υλοποίησης μόνο το κινητό του τηλέφωνο!
«Ευτυχής πατέρας, δυστυχής Έλληνας. Δεν βλέπω καμιά θυσία μου να πιάνει τόπο, εκτός ίσως απ’ αυτές που έκανα για να αγοράσω playmobil στον γιο μου. Με σήκωσαν απ' τον καναπέ και δεν εννοώ μόνο για να παίξω μαζί του...»
Νίκο είμαστε μαζί σου!
Αυτόν τον Ιούνη (από 12 εως 14) στο La Doze και στο Handmade Festival!
Παρασκευή 30 Μαΐου 2014
Πέμπτη 29 Μαΐου 2014
Τετάρτη 28 Μαΐου 2014
Photography Exhibition.
Ευχαριστώ ολόψυχα τη μοναδική ομάδα Χρωματοσκόπιο για την τιμή και πρόσκλησή της, χάρη στην οποία θα πραγματοποιηθεί η πρώτη μου φωτογραφική έκθεση.
Όσοι Plasticobelievers, ελάτε να πλαστικομπιλιστούμε.
Όσοι Plasticobelievers, ελάτε να πλαστικομπιλιστούμε.
Τρίτη 27 Μαΐου 2014
Δευτέρα 26 Μαΐου 2014
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Σάββατο 24 Μαΐου 2014
Παρασκευή 23 Μαΐου 2014
Πέμπτη 22 Μαΐου 2014
Τετάρτη 21 Μαΐου 2014
Τρίτη 20 Μαΐου 2014
Δευτέρα 19 Μαΐου 2014
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
Σάββατο 17 Μαΐου 2014
Παρασκευή 16 Μαΐου 2014
Πέμπτη 15 Μαΐου 2014
Τετάρτη 14 Μαΐου 2014
Τρίτη 13 Μαΐου 2014
Δευτέρα 12 Μαΐου 2014
Κυριακή 11 Μαΐου 2014
Σάββατο 10 Μαΐου 2014
Παρασκευή 9 Μαΐου 2014
Πέμπτη 8 Μαΐου 2014
Τετάρτη 7 Μαΐου 2014
Τρίτη 6 Μαΐου 2014
Δευτέρα 5 Μαΐου 2014
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Σάββατο 3 Μαΐου 2014
Παρασκευή 2 Μαΐου 2014
Πέμπτη 1 Μαΐου 2014
Επιτάφιος.
Μια μάνα, πεσμένη στα
γόνατα καταμεσής του δρόμου, μοιρολογεί το σκοτωμένο της παιδί.
Έχει χτυπηθεί από
πυρά χωροφυλάκων. Γύρω της και πάνω της, βουίζουν και σπάζουν τα κύματα των
διαδηλωτών - των απεργών καπνεργατών.
Η φωτογραφία αυτής
της μάνας που θρηνεί τον νεκρό γιο της συγκλονίζει τον Γιάννη Ρίτσο και
αποτελεί την πηγή έμπνευσής του για το μεγαλόπνοο έργο του «Επιτάφιος».
«Μέρα Μαγιού
μού μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω,
άνοιξη, γιέ,
που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω.
Τί έκανες, γιέ
μου, εσύ κακό; Για τους δικούς σου κόπους
την πλερωμή σου
ζήτησες απ’ άδικους ανθρώπους.
Λίγο ψωμάκι
ζήτησες και σου ’δωκαν μαχαίρι,
τον ίδρωτά σου
ζήτησες και σου ’κοψαν το χέρι.
Ω, γιέ μου, αυτοί
που σ’ έσφαξαν σφαγμένα να τα βρούνε
τα τέκνα τους
και τους γονιούς και στο αίμα να πνιγούνε.
Και στο αίμα
τους τη φούστα μου κόκκινη να τη βάψω,
και να χορέψω.
Αχ, γιόκα μου, δεν πάει μου να σε κλάψω.»